گزارش ششمین دوره جایزه امین الضرب
با سلام.
این مراسم دیروز در تالار رودکی برگزار گردید و طی آن جوائز ششمین دوره ” امین الضرب ” به تعدادی از کارآفرینان کشور اعطاء گردید. بانی این مراسم اطاق بازرگانی تهران است که امسال مصادف با یکصد و سی و هشتمین سالگرد تأسیس آن می باشد.
جوائز این دوره به این کارآفرینان تعلق گرفت :
یک ) محمد عرب موسس کفش شیما به عنوان پیشکسوت صنعت و تولیدکننده منتخب اتاق بازرگانی تهران و بخش خصوصی
دو ) فضل الله جواهری بنیانگذار و احیاگر مجتمع های صنعتی الکترود یزد و صنایع مفتول زنجان به عنوان پیشکسوت صنعت و سازنده منتخب اتاق بازرگانی تهران و بخش خصوصی
سه ) مظفر عبدالله بنیانگذار گروه صنعتی روژین به عنوان پیشگام و تهیه کننده برگزیده صنعت
چهار ) فرج الله معماری، رئیس هیئت مدیره گروه صنعتی آریا ترانسفو نیز پیشکسوت صنعت و تولید کننده برگزیده
پنج ) محمد ظاهر موسس لبنیات می ماس به عنوان پیشکسوت صنعت و تولیدکننده منتخب اتاق بازرگانی تهران و بخش خصوصی کشور
شش ) سومبات هاکوپیان، بنیانگذار پوشاک هاکوپیان به عنوان کارآفرین برتر
هفت ) یونس ژائله سعدی موسس شرکت شیرین عسل به عنوان کارآفرین برتر
هشت ) سیدمحمود دعایی، مدیرعامل موسسه فرهنگی اطلاعات، به دلیل چهار دهه فعالیت
روزنامه شرق امروز ضمن گزارش کوتاه این مراسم به سخنان آقای دعائی در هنگام دریافت جایزه اشاره نموده است : ” . . . سیدمحمود دعایی، مدیر روزنامه و مؤسسه اطلاعات، نیز جزء افرادی بود که در این مراسم مورد تقدیر قرار گرفت. او سخنانش را با شکر خداوند آغاز کرد و گفت: «دوستان عزیزی كه با وجود انبوه دانشوران و كارآفرینان و دانایان، به سراغ این خدمتكار كوچك آمده‌‌اند و به رغم كناره‌جُستن من، بر بزرگواری خود اصرار ورزیده‌اند، خرسندم كه جایزه امین‌الضرب، به یاد و نام آن مرد بزرگِ صنعتگرِ خلاقِ میهن‌دوست اینك پنج سال است كه به صنعتگران نواندیش و خدوم اهدا می‌شود تا نماد كوچكی از قدرشناسی و حق‌شناسی اتاق بازرگانی ـ به نمایندگی از مردم ـ از كارآفرینان باشد». او در بخش دیگری از سخنانش به افرادی که برای رونق اقتصادی کارآفرینی کرده‌اند، اشاره کرد و گفت: «ای كاش این ایده از ابتدای انقلاب اجرا می‌شد تا بسیاری از كارآفرینان مؤمن و مردم‌دوست، با دلگرمی و پشت‌گرمی به فعالیت و كارآفرینی و رونق كسب‌وكار ادامه می‌دادند؛ كسانی كه پس از انقلاب، كشور و انقلاب به ایده‌های خلاقانه‌شان نیاز وافر داشت و غمگنانه بر اثر چپ‌روی‌ها و كژاندیشی‌های پاره‌ای، رخصت ادامه كار نیافتند و مجبور به جلای وطن شدند و شمّ كارآفرینی و ذهن خلاق‌شان نصیب بیگانگان شد. چنانچه بینش نرم و جنبش گرمی كه امروز پاره‌ای از دلسوزان كشور و انقلاب را بر آن داشته تا كارآفرینان را قدر بدانند و بر صدر نشانند از آغاز می‌بود، اینك چه بسا در نقطه‌ای رفیع‌تر ایستاده بودیم و اوضاع اقتصاد و كسب‌وكار و معیشت مردمان نجیب این سرزمین، در تقویم روزگار به از این بود كه هست. خوشبختانه جامعه و بیش از آن، مسئولان دست‌اندركار كشور به این حد از آگاهی رسیده‌اند كه اهمیت كارفرما و كارآفرین اگر از كارگر بیشتر نباشد، كمتر نیست و دیگر نباید و از اول هم نمی‌بایست از دریچه تنگی به این مقوله نگریست». مدیر مؤسسه اطلاعات با اشاره به جایگاه کارگر در اسلام به آیات و احادیث و رفتار پیامبر (ص) و امامان در این زمینه اشاره کرد و گفت: «اگر کار‌کردن مهم است و اگر کارگر جایگاه والایی دارد، کارآفرینی باید باشد که چرخه کار را راه بیندازد. پس درود می‌فرستم به بانیان این مجلس که قدر کارآفرینان را می‌دانند و گرامی می‌‌دارند یاد مرحوم حاج امین‌الضرب را كه برپایی این محفل هم از بركات وجود اوست كه «اتاق تجارت تهران» را بنیان گذاشت و با اینكه تاجر و تاجر‌زاده بود، به همین اكتفا نكرد كه «امین‌التّجار» و «معین‌التجار» و «وكیل‌التجار» باشد؛ بلكه چون زمانه را می‌شناخت، دریافت كار ایران با تجارت و دادوستد تنها پیش نمی‌رود و در كنار رونق تجاری، باید به قول امروزی‌ها، «رونق تولید» را هم در نظر گرفت. و لازمه این كار، یكی داشتن سواد و تخصص است، دیگری تشخیص نیاز و استعداد كشور، و سوم برقراری ارتباطات مناسب داخلی و خارجی. این است كه می‌بینیم چندین كار نوآورانه كرد؛ از قبیل: تأسیس راه‌آهن، بنیان صنعت برق، صنعتی‌كردن تولید ابریشم و موارد دیگری كه شما بهتر می‌دانید و برای شما از این حرف‌ها زدن، به این می‌ماند که شما مس به کرمان ما بیاورید!». این روحانی در ادامه به بخش‌هایی از زندگی‌اش اشاره کرد و گفت: «حقیقت این است که من از جانب پدری، واعظم و از جانب مادری، کارگر. مادرم پس از جدایی، کارگر کارخانه ریسندگی کرمان بود و از همان‌جا بازنشسته شد و من با نان دستاورد کارگری او بزرگ شدم و طعم مشقت و رنج را با گوشت و پوستم درک کردم و البته در کنارش، طعم شیرین استغنا و غرور بی‌نیازی و سربلندی را هم چشیدم. این است که اگرچه به اقتضای شش دوره نمایندگی مردم شریف تهران در مجلس و چهار دهه اداره یک نهاد فرهنگی، می‌بایست با مدیران بسیاری در مؤسسه اطلاعات و بیرون از آن سروکار می‌داشتم؛ اما در درون، با فرودستان بودم و کوشیدم به روحیه کارگری مادرم وفادار باشم و «فرودستان» را «فرومایه» نپندارم و قدرشان را بدانم».
او در بخش دیگری از سخنان خود گفت : ” . . . ای كاش این ایده از ابتدای انقلاب اجرا می‌شد تا بسیاری از كارآفرینان مؤمن و مردم‌دوست، با دلگرمی و پشت‌گرمی به فعالیت و كارآفرینی و رونق كسب‌وكار ادامه می‌دادند؛ كسانی كه پس از انقلاب، كشور و انقلاب به ایده‌های خلاقانه‌شان نیاز وافر داشت و غمگنانه بر اثر چپ‌روی‌ها و كژاندیشی‌های پاره‌ای، رخصت ادامه كار نیافتند و مجبور به جلای وطن شدند و شمّ كارآفرینی و ذهن خلاق‌شان نصیب بیگانگان شد . . . “
سیدمحمود دعایی که از سال 59 به سمت مدیریت مؤسسه اطلاعات منصوب شده، سیر تغییرات و تحولات این مؤسسه را مرور کرد و گفت: «خدا را شکر می‌کنم در دوره‌ای که رونق اقتصادی بیشتر بود، مؤسسه اطلاعات توانست به یُمن مدیران و همراهی و همدلی کارکنانش، برای صدها نفر از همکاران، خانه‌های آبرومندی بسازد و امیدواریم با رونق‌گرفتن دوباره اقتصاد، بتوانیم باز چنین کنیم؛ اما مسئولیت اصلی ما در عرصه فرهنگ است. «روزنامه اطلاعات»، مجلات «اطلاعات هفتگی»، «اطلاعات سیاسی ـ اقتصادی»، «اطلاعات حکمت و معرفت»، «اطلاعات فرانسه» (روو دو تهران) و تا چندی پیش «دنیای ورزش»، «اطلاعات بین‌الملل» و «جوانان»، محصول کار دوستان ما در این عرصه است. و به اینها بیفزایید «انتشارات اطلاعات» و «انتشارات سپیده» را که به یاری خدا تا چند وقت دیگر هزارمین عنوان کتاب را هم در دسترس علاقه‌مندان خواهند گذاشت. و برای شادی «اهل كتاب» به عرض می‌رسانم كه به رغم كم‌خوانی عمومی، برخی كتاب‌های ما با وجود حجم زیادشان، مكرر چاپ شده است؛ برای مثال «شرح مثنوی معنوی» در مجموع بیش از 210 بار، «شرح و تفسیر قانون اساسی» 60 بار، «فضیلت‌های فراموش‌شده» 55 بار، «خاطرات فردوست» در دو گونه چاپ، 68 بار و كتاب‌های دیگر با چاپ‌های بیش از 30 بار و 20 بار و بسیاری از آثارشان برنده جایزه كتاب سال شدند. اگر دوستان هر انتقادی به شیوه کار حرفه‌ای ما داشته باشند، با دل و جان می‌پذیریم و به دیده منت داریم. من به عهدی که با امام و رهبری بستم، وفادارم و هرگز نخواستم و تا جایی که توانستم، نگذاشتم که کسی در مؤسسه، از موازین اخلاقی عبور کند و با جار و جنجال و خدای ناکرده هتک حرمت یا درج مطلبی نادرست، چارچوب ارزش‌های دینی و ملی و منافع عمومی را نادیده بگیرد». او صحبت‌هایش را چنین پایان داد: «از شما چه پنهان و به قول آقای مرادی‌كرمانی عزیز: «شما كه غریبه نیستید»، عهدی نیز با صاحب این لباس بسته‌ام كه تا در این زی هستم، از هیچ دولت و دستگاهی حقوق نگیرم و همچنان طلبه بمانم و با شهریه طلبگی سر كنم. شرطم با مرحوم امام در قبول سفارت عراق، همین بود كه بحمدالله تا امروز در هر سمتی كه بوده‌ام تداوم یافته است و اكنون مقام معظم رهبری شهریه طلبگی‌ام را ماهانه مرحمت می‌كنند. اگر اطلاعات آبرویی در میان اهل فرهنگ و میهن‌دوستان و اخلاق‌مداران دارد، از لطف خداست و همکاری صادقانه و مخلصانه خوانندگان و دوستان عزیزم در مؤسسه، که امروز من به نمایندگی از آنها در محضرتان شرفیاب شده‌ام. “
تهران – 3 اسفند 1400
گزارش تصویری از مراسم چهارمین دوره اهدای جوائز امین الضرب :
