درباره کفپوش پیاده رو منازل- 2
برخی جزئیات در طراحی و اجرای کفپوش پیاده رو منازل
این یادداشت بخش دوم مطلبی است که پیش تر با عنوان ” کلیاتی درباره کفپوش پیاده رو منازل ” در سایت ” بهفرم کفپوش ” منتشر شده است. در قسمت نخست به کلیاتی در این مورد پرداختیم. در آنجا به لزوم و اهمیت تناسب معماری و نوع مصالح کفپوش پیاده روها با بافت شهری در هر محله و شهر اشاره شد.
ضمنا با ذکر دانش و تجربیات قابل توجه شهرداری های مناطق در این زمینه, آنرا در واقع سرمایه عمومی دانستیم که استفاده از آن نه تنها لازم, بلکه حق هر شهروند است.
در این قسمت کوشش می کنیم قدری به جزئیات طراحی, زیرسازی و . . . اجرای این بخش از کارهای ساختمانی ( یعنی کفپوش پیاده روها ) بپردازیم. از نگاه ما بخشی از این مسائل جنبه ” شخصی ” داشته و بخشی جزء حقوق عمومی شهروندان بشمار میروند.
ما در این یادداشت ” بهفرم کفپوش ” قصد ورود به بحثهای کلی در این زمینه نداریم. اما همینقدر میتوان گفت که درونمایه مقوله ” ملکِ شخصی ” با تضادی همراه است. این املاک اساسا با سرمایه ای ساخته میشوند که هر کس با زحمت بسیار و اغلب طی زمان طولانی فراهم آورده است. اما ارزش همین ملک بنا به دلائلی نیز رشد میکند که اغلب جنبه عمومی دارند.
از جمله نکاتی که در معماری بیشتر مورد توجه اند, ” طراحی ” و ” مصالح ” می باشند. لذا در ” پیاده رو سازی ” نیز لازم است طراحی صورت گیرد که با نمای خارجی هر قسمت از بنا همخوانی داشته باشد. بناهائی را که دارای نماهای خارجی متعددند, اصطلاحا ” دو بَر ” یا ” سه بَر ” می نامند. طراحی واحد برای مجموعه پیاده روهای چنین بناها, بنظر مناسب نمیرسد.
در نگاه معمول و از نزدیک, آن بخش از نما را میتوان همراه پیاده رو ملاحظه کرد که از نظر ارتفاعی باصطلاح ” تو چشم ” باشد. بهمین جهت در طراحی پیاده رو, تناسب با معماری همین بخش مهمتر از نمای عمومی ساختمان است.
از جمله نکات مهم در طراحی کفپوش پیاده رو منازل, لزوم توجه کافی به اختلاف کد ارتفاعی ( صفر- صفر ) بنا با خیابان است. در این سالها البته میزان بارش برف و سرما و یخبندانهای شهری نسبت به گذشته بسیار کمتر شده است. اما متاسفانه اغلب به حوادثی بر میخوریم که بواسطه همین کم لطفی در طراحی, برای عابرین پیاده روی میدهد. در چنین مواقع معمولا عابرین کهن سال و رهگذرانی بیشتر آسیب را می بینند که دارای مشکلات خاص حرکتی اند.
نوع مصالح کفپوش پیاده روها نیز تابع همین نگاه است. ما سخت منتقد استفاده از ” مازاد مصالح ” برای پیاده رو سازی در املاک شخصی می باشیم.
از آنجا که پیاده رو محل عبور همگانی است, لازم است در زیرسازی و اجرای آن نیز بسیار دقت شود. متاسفانه در این زمینه شهرداری ها نیز توجه لازم را ندارند و اغلب با پیاده روهای شهری مواجهیم که به معنای واقعی, حرام کردن مصالح می باشند !
ترافیک عبور و مرور از برخی پیاده روها, بمراتب بیشتر است. در چنین مواقع که کفپوش با مقاومت سایشی و فشاری بالاتر نیاز است, میتوان طرحهائی را به کارخانه های تولیدی پیشنهاد کرد که از جهت معماری نیز با بنا متناسب باشند. در این موارد مسلما هزینه ها قدری افزایش می یابد و شاید بهتر است همراه مساعدت های مالی شهرداری ها باشد.
پیاده رو بخشی از ساختمان بشمار می رود که حتی از حیاط یا پشت بام منازل نیز, در معرض تاثیرات جوی بیشتری است. بهمین جهت بنظر میرسد در زیرسازی و شیب بندی پیاده روها, باید بیشتر دقت نمود.
از مجموع آنچه عرض شد میتوان نتیجه گرفت که در ” طراحی ” , ” زیرسازی ” و ” اجرا”ی کفپوش پیاده رو منازل, بهتر است مهندسین معمار با واحدهای مربوطه در شهرداری های مناطق هماهنگی بیشتری نموده و از دانش و تجربیات ایشان حداکثر بهره لازم را ببرند.
با آرزوی سلامتی, امیدواریم یادآوریهای اینچنین ” بهفرم کفپوش ” باعث ارتقاء سطح توجه اشخاص به منافع و مصالح عمومی همگانی گردد.
از نکات مهم در نصب برخی انواع کفپوش ( نظیر سنگ و سرامیک ), همسطحی و یک دستی ملات زیرِکار است. ویدئو پیوست کار با ابزار نسبتا ساده ای را بنمایش میگذارد که توسط آن میتوان ملات را کاملا یکسان پخش کرد :