برخی نکات درباره اهمیت کار بچه ها در تعطیلات تابستانی
در گذشته, یکی از سنت های خوب پدران ما آن بود که با استفاده از ارتباطات خود با صاحبان کارگاه و مغازه های مختلف در محل, برای بچه ها این فرصت را فراهم میکردند که در ایام تعطیلات تابستانی با مشاغل و حرفه های مختلف آشنا شوند. متاسفانه این روزها کمتر خانواده ای به این رسم زیبا و ارزشمند عنایت دارند.
کلاسهای ” فوق برنامه ” اگرچه در گذشته نیز وجود داشتند, اما در این سالها تقریبا جایگزین ” تجربیات عملی ” شده اند که پیشتر در موردش سخن گفتیم. بچه ها در این کلاسها, البته بسیار چیز یاد میگیرند و مناسبات راحت تر درون کلاس نیز برای ایشان ارزشهای ( از جمله روحی ) خاص خود را دارد, اما روح این کلاسها با محیطهای کار ( حتی در رشته های هنری ) بسیار متفاوت است.
گرچه کلاسهای مختلف غیردرسی نیز ( از جمله بواسطه آزادی عمل و مناسبات راحت تر ) ارزشها و دستاوردهای خود را دارند, اما نمیتوان منکر تفاوت قابل توجه آنها با محیطهای کار شد !
معمولا نه تنها بچه ها, بلکه بسیاری از مردم شناخت کاملی از مجموعه توانائی های خود ندارند و بهمین علت ممکن است سالها وقت خود را صرف انجام کارهائی میکنند که شاید برایشان چندان نتیجه بخش نیست. تجربه نشان میدهد که بخش قابل توجه شناخت آدمی, در جریان واقعیت زندگی ( و کار ) بدست می آید و چه خوب است که این تجربه و شناخت در زمانی فراهم گردد که اشخاص درگیر تعهدات عدیده مالی و اخلاقی نسبت به دیگران ( از جمله خانواده و فرزندان خود ) نشده باشند.
از سوی دیگر هر حرفه و شغل ( از جمله در رشته های گوناگون دکوراسیون داخلی ساختمان ), اگرچه ویژگیهای خاص خود را دارد, اما معمولا همه مشاغل دارای فصول مشترک بسیار باهم می باشند. هر کار فنی, خدماتی, آموزشی, تجاری و غیره, همانقدر که نیازمند تخصص و تجربیات خاص است, اخلاق و روحیات خاصی نیز می طلبد که بدون آن نمیتوان در آن حرفه به جائی رسید.
هم کار و هم بازیگوشی بچه ها, بخشی از دنیای پیچیده درون آنهاست که شاید به این آسانی برای والدین قابل کشف نباشد !
هر دانش آموز بنا به هزاران دلیل ممکن است استعداد ویژه ای در هریک از علوم ریاضی, تجربی, اقتصاد, هنر و . . . فرهنگ داشته باشد. همینطور هر یک از بچه ها ممکن است قدری گوشه گیر یا . . . زودجوش تر از دیگران باشند. هیچ یک از این ویژگیهای علمی, اخلاقی یا روحی, بخودی خود, قابل ” ارزش گذاری ” نیست. تجربه نشان میدهد که نباید و نمیتوان انسانها را شبیه سازی کرد و زیبائی هر بوستان به بیشمار تنوع گل و گیاهان آن است !
تجربه 3 یا 4 ماه کار در سال, به بچه ها یاد میدهد که چرا و با چه هدف یا هدفهائی تحصیل می کنند و بیشترین توانائی و استعدادشان در چه زمینه هائی است. آنان در همین فرصت تعطیلات تابستانی ضمن آشنائی با روحیات اقشار و طبقات گوناگون اجتماع, به شناخت عمیق تری از اخلاقیات و روحیه خود و خانواده اشان دست می یابند. از طریق همین آشنائیهاست که آنان پی به نقاط قوت ( یا ضعف ) در تربیت خانوادگی اشان می برند و یاد میگیرند که نگاهشان به انسانها تنها معطوف و منحصر به ظاهر و سر و وضع ایشان ( هرچند زیبا و شایسته ) نباشد.
مسلما هیچ دوست, صادق تر از والدین نیست و عمدتا والدین اند که واقعا و عمیقا به خوشبختی و خوش حالی بچه ها می اندیشند. اما بیائیم فرزندانمان را باور کنیم و از تجربیات خاص و انتقادات احتمالی اشان نهراسیم. بچه ها قطعا بی توجه به تجربه والدین خود نیستند. اما بگذار آنها نیز با تجربه خاص خود زندگی و حیات را محک بزنند!
یکی از کلاسهای جذاب فوق برنامه, ساخت انواع لوازم دکوری ( اکسسوری ) با استفاده از وسائل گوناگون است. ویدئو پیوست نشان میدهد که چگونه با چند رشته سیم معمولی و مقداری پارچه میتوان یک وسیله تزئینی بسیار زیبا ساخت :
