روش های نصب پارکت چوبی
برای زیرسازی کفپوش پارکت چوبی معمولا از انواع چوب نراد استفاده میشود که آنها را میتوان هم نازک تر و نیز راحت تر برش داد. چوب نراد در مقابل رطوبت انعطاف بیشتری از چوبهای جنگلی داشته و بدین لحاظ در دراز مدت سطح زیر کار همانطور صاف و بدون اعوجاج باقی می ماند. چوب نراد را توسط رولپلاک با پیچ های مخصوص به کف زمین متصل کرده و آنگاه پارکت به زیرسازی میخ میشود. استفاده از میخ به این علت است که جای آن بر روی پارکت مشخص نباشد.
در مواقعی که سطح اولیه دارای پستی و بلندی قابل توجه است, قبل از هر کار زیر سازی لازم است. از آنجا که کف هر اطاق یا فضا, در معرض رطوبت است برای زیرسازی ترکیب سیمان, پودر سنگ و چسب بتن پیشنهاد میشود. این مخلوط که توسط آب و باندازه کافی شل شده, توسط کاردک پهن باید در 2 جهت عمود برهم کشیده شود تا هرگونه پست و بلندی از بین برود. برخی برای زیرسازی از چسب چوب استفاده میکنند که بجهت رطوبت کف, در دراز مدت کارآئی ندارد. قبل از زیرسازی نهائی لازم است خلل و فرج عمیقتر با ملات ماسه و سیمان ترمیم گردد.
مرحله آخر نصب کفپوش پارکت چوبی, اجرای قرنیز دور کار است. قرنیزها از جنس چوب یا MDF و رویه HPL ساخته میشوند. انتخاب قرنیز تا حدودی سلیقه ای است, برخی رنگ و طرح قرنیز را نزدیک به رنگ و طرح پارکت کف و برخی در تضاد با آن ( معمولا تیره تر) انتخاب میکنند. قرنیز بجز پوشش درز انتهای کار, باعث تثبیت قطعات جداگانه پارکت هم میشوند. در موقع جمع آوری پارکت, کندن قرنیز نخستین مرحله است. قرنیز توسط میخ های ریز بی سری, بنام ” میخ سنجاقی” به دیوار و نیز به پارکت محکم میشوند. برای نصب پارکت میتوان هم از چسب و یا تنها از پیچ های مخصوص استفاده کرد. اگر پارکت بدون چسب کار شده باشد, جمع آوری یا جابجائیش نیز آسانتر است.
آخرین مرحله نصب کفپوش پارکت چوبی, ساب است. قبل از ساب بخشهای لازم بطور کامل بتونه کاری شده و ساب پس از خشک شدن کامل سطوح بتونه کاری شده انجام میشود. آخرین مرحله پس از ساب واکس زدن سطح پارکت است. پارکتی که بدین ترتیب ساب خورده و واکس زده شده بسیار درخشنده تر و فوق العاده زیبا میشود.
طرح های نصب
روش نصب لوزی باعث میشود فضا وسیعتر بنظر آید. این روش معمولا در فضاهائی بکار میرود که با توجه به ابعاد کفپوش پارکت چوبی, میزان پِرتِ مصالح قابل ملاحظه نباشد. در فضاهای پر زاویه, که باصطلاح زیاد قناسی دارند, این روش بکار نمی آید. برای کار لوزی, تنها پارکت های به ابعاد مربع میتواند استفاده شود.پارکت های مستطیل برای طرح های دیگر نصب مناسبتراند. در اجرای کف به روش لوزی, معمولا نواری به عرض مشخص در محیط هر فضا کار میشود تا به این ترتیب مانع برش های کوچکتر پارکت در کف شود که هم از زیبائی کف لوزی میکاهد و نیز میزان پرت کار را بمراتب افزایش میدهد. عرض این نوار که به آن ” باند” گفته میشود, به نسبت طول و عرض فضا و ابعاد پارکت ممکن است کم یا زیادتر باشد. اما بهر جهت باند دور کار از حداکثر 15 سانت نباید تجاوز نماید.
رجِ اول کار با قطعات مثلث متساوی الاضلاعی شروع میشود که در امتداد قطر برش خورده اند. نصاب باید کار را از سمت و بشکلی شروع کند که ورودی اطاق یا فضاها با قطعات برش خورده تر برخورد ننماید. بهترین روش اجرای این طرح آنست که طرح, وقتی به ورودی فضای دیگر همان مجموعه میرسد بهیچوجه قطع نشده و با همان زاویه وارد فضای دوم و . . . بشود.
نکته مهمی که قبل از شروع کار باید مد نظر نصاب قرار گیرد, نحوه چیدمان وسایل در هر فضا ( مبلمان فضاها) است. به این ترتیب بخشهائی که بناچار برش خورده تر است در قسمتهائی از کف قرار میگیرد که بعد از میلمان فضا جلوی چشم نیست.
در روش نصب موزائیکی, قطعات دقیقا مجاور و در امتداد همان طول و عرض اجرا میشوند.
روش نصب آجری راه دیگر اجرای کف است که دیرتر از روش موزائیکی مرسوم شد. در این طرح از آنجا که درز پارکت در امتداد هم نیست, باعث میشود کار در مقابل تردد, ثبات بیشتری داشته باشد. از دیگر محاسن این روش, محافظت از لبه های چهار گوشه پارکت است که معمولا آسیب پذیرتر می باشند. در روش نصب خشتی, برخلاف روش آجری بندها نه در وسط بلکه در قسمتی از طول قطعه قبل کار میشود. روش آجری معمولا برای قطعات مربع و روش خشتی جهت قطعات مستطیل شکل کاربرد دارند. در مواقعی که پارکت دارای برش نادقیقی باشند, روش نصب خشتی باعث گم شدن ایراد کار نیز میشود.
بجز طرح لوزی, در دیگر طرح های اجرای کف از باند دور استفاده نشده و قرنیز مستقیما روی پارکت های ردیف کنار دیوارها قرار میگیرد. از مرسوم ترین روشهای نصب کفپوش پارکت چوبی, روش نصب خشتی است.
