روش های نصب کفپوش سنگ

روش های نصب کفپوش سنگ

نصب کفپوش سنگ شامل 4 مرحله زیر است : کف سازی, نصب, دوغاب و ساب

کف سازی خود شامل 2 مرحله زیرسازی و شیب بندی است. در مواردی شاید لازم باشد قبل از زیر سازی, با مخلوط شن و خاک نرم و ماسه زیر کار کوبیده شود تا به مقاومت لازم برسد. برای کوبیدن زیرکار, معمولا از غلطک های دستی یا کمپکتور استفاده میشود که دارای 2 نوع با سوخت بنزین یا گازوئیلی است. قبل از اقدام به کمکپت باید مخلوط زیرکار را رطوبت داد.

مرحله بعد نصب کفپوش سنگ, شیب بندی است که با ملات پر سیمان تری انجام میشود. میزان شیب بستگی به مورد استفاده آن فضا در هنگام شستشو دارد. در سالهای اخیر حتی کف آشپزخانه ها را هم شیب نداده و تراز اجرا میکنند. برای شستشوی فضاهائی که بصورت تراز اجرا شده, از T استفاده میشود.

بعد از شیب بندی, فضای بین خطوط شیب بندی ( که به کروم معروف است) را توسط ملات ماسه و سیمانی که خیلی شُل نباشد پُر میشود. بعد از این مرحله نصب کفپوش سنگ صورت میگیرد.

نصب کفپوش سنگ را که فرش کردن می نامند, از دو نظر میتوان تقسیم بندی کرد. از نظر فاصله بین قطعات سنگ که به آن ” بَند” میگویند, نصب به 2 روش ” بند جفت” و ” بند دار”  صورت میگیرد.

هدف از استفاده از بند در فاصله قطعات سنگ, هم باصطلاح گم کردن اختلاف ابعاد قطعات و نیز نفوذ پذیری بهتر دوغاب از فاصله بین قطعات است. بند بین قطعات را معمولا در حد ضخامت ریسمان کار در نظر می گیرند.

 بجهت مشکلاتی که معمولا در برش بویژه قطعات سنگ وجود دارد, معمولا اغلب نصاب ها علاقه ای به روش اجرای ” بند جفت” که سنگ بدون کمترین درز کنار هم نصب میشوند, ندارند. از آنجائی که در روش ” بند جفت” دوغاب کف بسیار مشکل است, برای اجرای این روش حتما باید از ملات ماسه و سیمان استفاده کرده و موقع دوغاب دقت بیشتری نمود. این روش مخصوصا در مواقعی کاربرد دارد که سنگ, بسیار یک دست بوده و آنچنان با دقت برش خورده اند که اگر نصاب مهارت کافی داشته باشد, بعد از اتمام کار فضا ی بهم پیوسته بدون کمترین درز, زیبائی, شکوه و وسعت خاصی را به ذهن متبادر میکند. از آنجا که در این روش کمترین درز ممکن وجود دارد, اگر در نظافت دقت لازم صورت گیرد هرگز با بندهای چرک و سیاه مواجه نخواهیم شد.

گاهی سنگ را با فاصله اجرا کرده و بین آنها پروفیل های طولی تو پُری از فلزات رنگین ( مثل برنز) نیز کار میشود. این کار از جمله در مواقعی بکار میرود که لازم است طرح خاصی در وسط یا قسمتهای معینی از کف اجرا شود. اجرای برنز علاوه بر دقت لازم در برش, نیاز به دقت کافی در اجرا دارد تا بعد از مدتی بر اثر تردد از جا کنده یا شل نشوند. آخرین مرحله نصب سنگ, ساب است. قبل از ساب ترک خورده گیهای احتمالی, درز ها و پریدگی ها را کاملا بتونه کاری میکنند. قبل از ساب باید دقت نمود که بتونه کاری ها کاملا خشک شده باشد. بتونه لازم برای ترمیم سنگ از ترکیب پودر سنگ + چسب سنگ ساخته میشود.

نصب کفپوش سنگ از نظر طرح نیز به روشهای مختلفی صورت میگیرد. لوزی, آجری, موزائیکی و . . . خشتی, از آن جمله طرح های نصب است. هریک از این روش ها ضمن نوعی از زیبائی, کاربرد های فنی و معماری خاصی نیز دارند.

نصب لوزی باعث میشود فضا وسیعتر بنظر آید. این روش معمولا در فضاهائی بکار میرود که با توجه به ابعاد سنگ, میزان پِرتِ مصالح  قابل ملاحظه نباشد. در فضاهای پر زاویه, که باصطلاح زیاد قناسی دارند, این روش بکار نمی آید. برای کار لوزی, تنها سنگ های به ابعاد مربع میتواند استفاده شود. سنگ های مستطیل برای طرح های دیگر نصب مناسبتراند. در اجرای کف به روش لوزی, معمولا نواری به عرض مشخص در محیط هر فضا کار میشود تا به این ترتیب مانع برش های کوچکتر سنگ در کف شود که هم از زیبائی کف لوزی میکاهد و نیز میزان پرت کار را بمراتب افزایش میدهد. عرض این نوار که به آن ” باند” گفته میشود, به نسبت طول و عرض فضا و ابعاد سنگ ممکن است کم یا زیادتر باشد. اما بهر جهت باند دور کار از حداکثر 20 سانت نباید تجاوز نماید.

رجِ اول کار با قطعات مثلث متساوی الاضلاعی شروع میشود که در امتداد قطر برش خورده اند. نصاب باید کار را از سمت و بشکلی شروع کند  که ورودی اطاق یا فضاها با قطعات برش خورده تر برخورد ننماید. بهترین روش اجرای این طرح آنست که طرح, وقتی به ورودی فضای دیگر همان مجموعه میرسد بهیچوجه قطع نشده و با همان زاویه وارد فضای دوم و . . . بشود.

نکته مهمی که قبل از شروع کار باید مد نظر نصاب قرار گیرد, نحوه چیدمان وسایل در هر فضا ( مبلمان فضاها) است. به این ترتیب بخشهائی که بناچار برش خورده تر است در قسمتهائی از کف قرار میگیرد که بعد از میلمان فضا جلوی چشم نیست.

در روش موزائیکی, قطعات دقیقا مجاور و در امتداد همان طول و عرض اجرا میشوند. روش آجری راه دیگر اجرای کف است که دیرتر از روش موزائیکی مرسوم شد. در این طرح از آنجا که درز  سرامیک در امتداد هم نیست, باعث میشود کار در مقابل تردد, ثبات بیشتری داشته باشد. از دیگر محاسن این روش, محافظت از لبه های چهار گوشه سنگ است که معمولا آسیب پذیرتر می باشند. در روش خشتی, برخلاف روش آجری بندها نه در وسط بلکه در قسمتی از طول قطعه قبل کار میشود. روش آجری معمولا برای قطعات مربع و روش خشتی جهت قطعات مستطیل شکل کاربرد دارند. در مواقعی که سنگ دارای برش نادقیقی باشند, روش نصب خشتی باعث گم شدن ایراد کار نیز میشود.

بجز طرح لوزی, در دیگر طرح های اجرای کف از باند دور استفاده نشده و قرنیز مستقیما روی سنگ های ردیف کنار دیوارها قرار میگیرد.

زمان مناسب برای دوغاب, ارتباط مستقیمی با میزان دمای محیط و فصل سال دارد. معمولا دوغاب با فاصله یک تا 3 روز بعد نصب صورت میگیرد. نکته مهم آنست که تا قبل از دوغاب دادن کف, حتی الامکان باید از تردد بر کف اجرا شده خودداری کرد. در غیر اینصورت ممکن است قطعات کفپوش سنگ دچار لقی گردند.

دوغاب مخلوطی است از پودر سنگ و سیمان سفید که کاملا در آب محلول است. ترکیب مناسب سیمان و پودر سنگ را قبلا کاملا مخلوط کرده و سپس به آن آب اضافه میکنند. این محلول را باید بخوبی هم زد تا مخلوطی یکدست بعمل آید. دوغاب را معمولا در بشکه یا سطل ساخته و سپس اجرا میکنند.

دوغاب را با T لاستیکی بر روی سطح کفپوش سنگ پخش میکنند. باید دقت شود که درزهای کفپوش سنگ کاملا مالامال از دوغاب گردد. مرحله آخر پاشیدن پودر سنگ خشک بر سطح سرامیک و نظافت کامل آن توسط یک پارچه نخی یا کنفی است.

در مواردی که کف نیاز به ساب داشته باشد, اینکار حداقل چند روز بعد از دوغاب انجام میشود که زیرکار سرامیک کاملا خشک شده و باصطلاح خود را گرفته باشد.

هرجه سطح سرامیک ساب بهتری خورده شود, درخشندگی آن نیز بیشتر خواهد شد. قبل از ساب معمولا قسمتهای مورد نیاز را که دچار پریدگی یا شکستگی شده باشد با مخلوط پودر سنگ جوشقان و چسب سنگ بتونه کاری میکنند. کفسابی بعد از خشک شدن کامل بتونه باید انجام شود.